ലൈഫ്,...ജീവിതം .... ഒരു ബ്ലാക്ക്‌ ആന്‍ഡ്‌ വൈറ്റ് കാന്‍വാസില്‍ കാണാമറയതിരുന്നു ആരോ വരച്ചു തീര്‍ക്കുന്ന രേഖ ചിത്രം.
രൂപം അറിയാതെ ഭാവം അറിയാതെ ഏതോ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരമാകാന്‍...അപ്രതീക്ഷിതമായ ഒരു നിറം പോലും ഭാവം മാറ്റുന്ന ചിത്രം...
ഓര്‍മകളില്‍ ഇടം കൊടുക്കാതെ മനസിന്‌ പുറത്തു നിര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിച്ച ചില നിമിഷങ്ങള്‍...ഇന്ന് എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട്,എന്നിലേക്ക്‌ വീണ്ടും..ഓര്‍മകളായി തന്നെ...ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ വലിഞ്ഞു മുറുക്കിയപോള്‍ അഭയം തേടിയത് അക്ഷരങ്ങളിലാണ്‌..മനസ്സില്‍ ചിന്നിചിതറുന്ന വാക്കുകള്‍ അക്ഷരങ്ങളായില്ല...പൂര്‍ണവിരാമം...ഇല്ല പൂര്‍ണവിരാമങ്ങള്‍ ഇടയ്ക്കു തുടര്‍ച്ചയാവുന്നു..ഉത്തരം തേടാന്‍,ഉത്തരം നല്കാന്...!!!
യാത്രകളില്‍ കൂട്ടിനെത്തുന്ന ചിന്തകള്‍കും ഇന്ന് നിറങ്ങളില്ല,വര്‍ണങ്ങള്‍ ഇല്ല...പഴയ മാധുര്യവും ഇല്ല...ഒരിക്കല്‍ കൂടി എല്ലാം അടുക്കി കൂട്ടണം...ചിതലരിച്ചവ കളയണം..പഴക്കം നോക്കി വേര്‍തിരിക്കണം..ഇനി ഒരിക്കല്‍ കൂടി മാത്രം..താളം തെറ്റി തുടങ്ങിയ സ്വരങ്ങള്‍ക്ക് വിട ചൊല്ലണം..കൈയില്‍ ഒതുങ്ങാത്ത മുദ്രകളെ മറക്കണം..ഒരിക്കല്‍ കൂടി എല്ലാം മനസ്സില്‍ നിറയട്ടെ...
വായിച്ചു മടക്കിയ പുസ്തകതാളിലെ വാക്യങ്ങള്‍ വീണ്ടും ഓര്‍മയില്‍..കഥാപാത്രങ്ങള്‍ വീണ്ടും മനസ്സില്‍..അജ്ഞാതനായ ഏതോ ഒരാള്‍ കുറിച്ചിട്ട അക്ഷരങ്ങള്‍...മരണത്തിന്റെ തണുത്ത ആവരണം പുല്‍കി തുടങ്ങിയ നായിക..വിധി തളച്ചിട്ട കിടക്ക വിട്ടു,മഞ്ഞില്‍ ഒഴുകി നീങ്ങാന്‍,മഴയില്‍ നനയാന്‍,ജീവിതത്തിന്റെ നിറകൂട്ടുകളില്‍ മുങ്ങി നിവരാന്‍ വെറുതെ കൊതിക്കുന്ന പാഴ്മനസ്സു...സ്നേഹിച്ചു കൊതി തീരാതെ അവളോട്‌ വിട പറയേണ്ടി വന്ന മറ്റൊരാള്‍...ജീവിതത്തിന്റെ അസ്തമന നേരത്തും അവളുടെ മനസ്സില്‍ നുരഞ്ഞു പൊങ്ങിയ വാക്കുകള്‍ക്കു കാതോര്‍ത്തു,അവളുടെ വൈകി പോയ ഭ്രാന്തന്‍ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ കൂട്ടായി വേറെ ഒരാള്‍...ഈ ഒരു സായാഹ്നം ഒരികല്‍ കൂടി ആവര്‍തികില്ല എന്ന അവളുടെ തിരിച്ചറിവോടെ തിരശീല വീഴുന്ന ലേഖനം...മാസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ട് മനസ്സില്‍ നിന്നും മായാതെ..ആ വരികള്‍,..മരണത്തിന്റെ ഫീല്‍...ആ സായാഹ്നം...
എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ വന്നുപോയ ആരുടെയോ സാദൃശ്യം..ആരോ എന്റെ കാതില്‍ പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍..ആരുടെയോ കണ്ണില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട ജീവിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം..ജീവിതത്തില്‍ വേനല്‍ മാറി ശിശിരം വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷ...കാത്തിരുപ്പ്...ഒടുവില്‍ ശിശിരം വനെത്തും മുന്‍പ് നടനകന്ന കാല്പാടുകള്‍..തണുത്തുറഞ്ഞു മണ്ണിന്റെ ചൂടിലേക്ക് അമര്‍ന്നു...ഓര്‍മകളില്‍ വസന്തവും വേനലും വര്‍ഷവും ശിശിരവുമായി ഒളിമങ്ങാതെ ...ഓരോ സ്മരണയിലും ഒരു തുള്ളി കണീരിന്റെ കയ്പ്പുരസം മാത്രം..പിന്നെ ആ സായാഹ്നം ഇനി ഒരികലും ആവര്‍തികില്ല,എന്ന തിരിച്ചറിവും....
വായിച്ചു മടകിയ മറ്റൊരു പുസ്തകതാളിലെ വരികള്‍ കൂടി ചേര്‍ക്കട്ടെ...പറിച്ചെറിയാന്‍ പറ്റാത്ത കുറെ അക്ഷരങ്ങള്‍,വാക്കുകള്‍,സ്വരങ്ങള്‍,മുദ്രകള്‍...പഴക്കം നോക്കി വേര്‍തിരികാന്‍ പറ്റാത്ത ആത്മബന്ധം..നിറങ്ങള്‍ മങ്ങിയാലും,വര്‍ണങ്ങള്‍ പൊഴിഞ്ഞാലും,മാധുര്യം മാഞ്ഞാലും,ചിതലരിചാലും,ഈ ചിന്തകള്‍ മരിക്കില്ല..
"നീ നല്കാന് മടിച്ച പൂചെണ്ടുകള്‍ക്ക്...
എന്റെ വിളക്കില്‍ എരിയാത്ത ജ്വാലകള്‍ക്ക്..
എന്‍ മണ്ണില്‍ വീണോഴുകാത്ത മുകിലുകള്‍ക്കു...
എന്നില്‍ തളിര്കാതെ എന്നെ തഴുകാതെ
എങ്ങോ മറഞ്ഞ ഉഷസന്ധ്യകള്‍...
ജീവിതമേ... നന്ദി...."
രൂപം അറിയാതെ ഭാവം അറിയാതെ ഏതോ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരമാകാന്‍...അപ്രതീക്ഷിതമായ ഒരു നിറം പോലും ഭാവം മാറ്റുന്ന ചിത്രം...
ഓര്‍മകളില്‍ ഇടം കൊടുക്കാതെ മനസിന്‌ പുറത്തു നിര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിച്ച ചില നിമിഷങ്ങള്‍...ഇന്ന് എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട്,എന്നിലേക്ക്‌ വീണ്ടും..ഓര്‍മകളായി തന്നെ...ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ വലിഞ്ഞു മുറുക്കിയപോള്‍ അഭയം തേടിയത് അക്ഷരങ്ങളിലാണ്‌..മനസ്സില്‍ ചിന്നിചിതറുന്ന വാക്കുകള്‍ അക്ഷരങ്ങളായില്ല...പൂര്‍ണവിരാമം...ഇല്ല പൂര്‍ണവിരാമങ്ങള്‍ ഇടയ്ക്കു തുടര്‍ച്ചയാവുന്നു..ഉത്തരം തേടാന്‍,ഉത്തരം നല്കാന്...!!!
യാത്രകളില്‍ കൂട്ടിനെത്തുന്ന ചിന്തകള്‍കും ഇന്ന് നിറങ്ങളില്ല,വര്‍ണങ്ങള്‍ ഇല്ല...പഴയ മാധുര്യവും ഇല്ല...ഒരിക്കല്‍ കൂടി എല്ലാം അടുക്കി കൂട്ടണം...ചിതലരിച്ചവ കളയണം..പഴക്കം നോക്കി വേര്‍തിരിക്കണം..ഇനി ഒരിക്കല്‍ കൂടി മാത്രം..താളം തെറ്റി തുടങ്ങിയ സ്വരങ്ങള്‍ക്ക് വിട ചൊല്ലണം..കൈയില്‍ ഒതുങ്ങാത്ത മുദ്രകളെ മറക്കണം..ഒരിക്കല്‍ കൂടി എല്ലാം മനസ്സില്‍ നിറയട്ടെ...
വായിച്ചു മടക്കിയ പുസ്തകതാളിലെ വാക്യങ്ങള്‍ വീണ്ടും ഓര്‍മയില്‍..കഥാപാത്രങ്ങള്‍ വീണ്ടും മനസ്സില്‍..അജ്ഞാതനായ ഏതോ ഒരാള്‍ കുറിച്ചിട്ട അക്ഷരങ്ങള്‍...മരണത്തിന്റെ തണുത്ത ആവരണം പുല്‍കി തുടങ്ങിയ നായിക..വിധി തളച്ചിട്ട കിടക്ക വിട്ടു,മഞ്ഞില്‍ ഒഴുകി നീങ്ങാന്‍,മഴയില്‍ നനയാന്‍,ജീവിതത്തിന്റെ നിറകൂട്ടുകളില്‍ മുങ്ങി നിവരാന്‍ വെറുതെ കൊതിക്കുന്ന പാഴ്മനസ്സു...സ്നേഹിച്ചു കൊതി തീരാതെ അവളോട്‌ വിട പറയേണ്ടി വന്ന മറ്റൊരാള്‍...ജീവിതത്തിന്റെ അസ്തമന നേരത്തും അവളുടെ മനസ്സില്‍ നുരഞ്ഞു പൊങ്ങിയ വാക്കുകള്‍ക്കു കാതോര്‍ത്തു,അവളുടെ വൈകി പോയ ഭ്രാന്തന്‍ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ കൂട്ടായി വേറെ ഒരാള്‍...ഈ ഒരു സായാഹ്നം ഒരികല്‍ കൂടി ആവര്‍തികില്ല എന്ന അവളുടെ തിരിച്ചറിവോടെ തിരശീല വീഴുന്ന ലേഖനം...മാസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ട് മനസ്സില്‍ നിന്നും മായാതെ..ആ വരികള്‍,..മരണത്തിന്റെ ഫീല്‍...ആ സായാഹ്നം...
എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ വന്നുപോയ ആരുടെയോ സാദൃശ്യം..ആരോ എന്റെ കാതില്‍ പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍..ആരുടെയോ കണ്ണില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട ജീവിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം..ജീവിതത്തില്‍ വേനല്‍ മാറി ശിശിരം വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷ...കാത്തിരുപ്പ്...ഒടുവില്‍ ശിശിരം വനെത്തും മുന്‍പ് നടനകന്ന കാല്പാടുകള്‍..തണുത്തുറഞ്ഞു മണ്ണിന്റെ ചൂടിലേക്ക് അമര്‍ന്നു...ഓര്‍മകളില്‍ വസന്തവും വേനലും വര്‍ഷവും ശിശിരവുമായി ഒളിമങ്ങാതെ ...ഓരോ സ്മരണയിലും ഒരു തുള്ളി കണീരിന്റെ കയ്പ്പുരസം മാത്രം..പിന്നെ ആ സായാഹ്നം ഇനി ഒരികലും ആവര്‍തികില്ല,എന്ന തിരിച്ചറിവും....
വായിച്ചു മടകിയ മറ്റൊരു പുസ്തകതാളിലെ വരികള്‍ കൂടി ചേര്‍ക്കട്ടെ...പറിച്ചെറിയാന്‍ പറ്റാത്ത കുറെ അക്ഷരങ്ങള്‍,വാക്കുകള്‍,സ്വരങ്ങള്‍,മുദ്രകള്‍...പഴക്കം നോക്കി വേര്‍തിരികാന്‍ പറ്റാത്ത ആത്മബന്ധം..നിറങ്ങള്‍ മങ്ങിയാലും,വര്‍ണങ്ങള്‍ പൊഴിഞ്ഞാലും,മാധുര്യം മാഞ്ഞാലും,ചിതലരിചാലും,ഈ ചിന്തകള്‍ മരിക്കില്ല..
"നീ നല്കാന് മടിച്ച പൂചെണ്ടുകള്‍ക്ക്...
എന്റെ വിളക്കില്‍ എരിയാത്ത ജ്വാലകള്‍ക്ക്..
എന്‍ മണ്ണില്‍ വീണോഴുകാത്ത മുകിലുകള്‍ക്കു...
എന്നില്‍ തളിര്കാതെ എന്നെ തഴുകാതെ
എങ്ങോ മറഞ്ഞ ഉഷസന്ധ്യകള്‍...
ജീവിതമേ... നന്ദി...."
