മഴ...
ഓര്‍മകളില്‍ എന്നെ തലോടിയുറക്കുന്ന മാതൃ സ്പര്‍ശം...മറഞ്ഞു പോയ ഏതോ ഒരു കാലത്തിന്‍റെ ഓര്‍മപെടുത്തല്‍...
ഓട്ടിന്‍പുറത്ത് തെന്നി കളിച്ചു മണ്ണില്‍ വീണുടയുന്ന ഓരോ മഴത്തുള്ളികളും എന്നോട് ഓരോ കഥകള്‍ പറയുമായിരുന്നു...കുഞ്ഞുനാളിലെ മഴയ്ക്കായി ഉള്ള കാത്തിരുപ്പ് അതിനു വേണ്ടി ആയിരുന്നു...പിന്നീട് എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളെയും,മനസ്സിനെയും മഴവില്ലിന്ടെ വര്‍ണങ്ങലാക്കി മാറ്റുമ്പോഴും മഴയുടെ തൂവല്‍സ്പര്‍ശം ഉണ്ടായിരുന്നു...പ്രണയം മഷി എഴുതിയ മിഴികള്‍ എന്നും എന്‍റെ പുലര്‍കാല സ്വപ്നങ്ങളില്‍ വിരുന്നു വന്നപോഴും കാതില്‍ കിന്നാരം പറഞ്ഞു മഴ എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു...ഒടുവില്‍ കാലത്തിന്‍റെ കറുത്ത തൂവലുകള്‍ വന്നു വീണപ്പോള്‍,എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളെ ഞാന്‍ മറന്നു വച്ചതും ഈ മഴത്തുള്ളികളില്‍ ആയിരുന്നു...
മഴ എനിക്ക് മുന്നില്‍ ഒരുപാട് മുഖങ്ങള്‍ ആയി മാറുന്നു...ഇടയ്ക്കു ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്ത്‌...ഇടയ്ക്കു പ്രണയം തുളുമ്പുന്ന കവിതാ ശീലുകള്‍....ഇടയ്ക്കു അമ്മയുടെ വാത്സല്യം നിറഞ്ഞ കരസ്പര്‍ശം...ചിലപ്പോള്‍ ഓര്‍മകളെ തട്ടി ഉണര്‍ത്തുന്ന തൂവാനം... ചില നേരത്ത് മറവിയിലേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ട് പോകുന്ന രാത്രിമഴ...
മണ്ണില്‍ മയങ്ങുന്ന പിതൃക്കള്‍ക്ക് ദാഹനീരായി...കാത്തിരിപ്പിന്ടെ കാണാ നൂലിഴയായി ....എങ്ങോ മറഞ്ഞ എന്‍റെ കിനാവുകളുടെ ഉണര്‍ത്തുപാട്ടായി...ഒരു വിളിപാടകലെ....എന്നും എന്‍റെ മഴ...
