യാത്രകളോട് എന്നും ഒരു ഇഷ്ടമുണ്ട്.പുറംകാഴ്ചകളിൽ സ്വയം നഷ്ടപെടുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഒരു സുഖം.ആരോടും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുമ്പോഴും മനസ്സ് ആയിരമായിരം കഥകളിൽ ഒഴുകി നടക്കും.ചിലതു ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു നേർത്ത അടയാളമാകും.ചിലതു കണ്ണിൽ ഒരു നനവായി മാറും.പ്രിയപ്പെട്ട ആരൊക്കെയോ,എന്തൊക്കയോ വീണ്ടും തൊട്ടരികിൽ എത്തും പോലെ...എന്നും പ്രിയപെട്ടതാകുന്നു ഈ യാത്രകൾ.
അപ്രതീക്ഷിതമായി ഇത്തവണ എൻ്റെ അരികിലേക്ക് പഴയ ഒരു സുഹൃത്ത് കൂടി എത്തി.വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം അവളെ കണ്ടപ്പോ സന്തോഷം അമ്പരപ്പ്,പിന്നെ അങ്ങനെ എന്തൊക്കയോ...നീട്ടിപരത്തി പേര് വിളിച്ചും പരസ്പരം ആദ്യ കാഴ്ചയിൽ തോന്നിയ മാറ്റങ്ങളുടെ കെട്ടഴിച്ചും പരിസരം മറന്നു ഒരു ബഹളം..പിന്നെ കല്യാണം, ജോലി,കുടുംബം ചർച്ചകൾ...ഒടുവിൽ എത്തി ചേർന്നത് ഭൂതകാലത്തിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ തന്നെ..പഴയ ക്ലാസ്സ്‌റൂം,ടീച്ചേഴ്‌സ് ,ഫ്രണ്ട്‌സ് ഇരട്ടപ്പേരുകൾ,ആഘോഷങ്ങൾ...ചില പ്രിയപ്പെട്ട പേരുകൾ..പറഞ്ഞിട്ടും പറഞ്ഞിട്ടും തീരാത്ത കഥകൾ..ചിരിച്ചും,പരിഭവിച്ചും കണ്ണീരണിഞ്ഞും പഴയ കുട്ടികളായി...ഒരു കൊളുത്തിവേലിവോടെ യാത്ര പറഞ്ഞു തീർന്നപ്പോഴും മനസ്സ് കൂടെ ഇല്ലാത്ത പോലെ..തിരക്കുകളോ,ജോലിയോ,വീടോ ഒന്നും മനസ്സിൽ വരുന്നില്ല.ഉള്ളത് പഴയ ആ വരാന്തയും,ക്ലാസ്റൂമും പിന്നെ കുറെ മുഖങ്ങളും മാത്രം.പ്രിയപ്പെട്ട കുറച്ചു മുഖങ്ങൾ...!
വീട്ടിലെത്തിട്ടും പതിവ് ജോലികളിലേക്കു പോയില്ല..പഴയ ഫോട്ടോഗ്രാഫ്സും അതിലും പ്രിയപ്പെട്ട ഓട്ടോഗ്രാഫ്സും തപ്പി എടുത്തു.ഓരോ താളും ഓരോ കഥകളായി.അതിൽ എല്ലാം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു നിന്റെ പേര്.കണ്ണ് നിറയുമ്പോഴും ചിരിക്കാൻ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത് നീ ആയിരുന്നു.തനിച്ചിരിക്കാൻ വിടാതെ ബഹളങ്ങളിലേക്കു എന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ടുപോയതും നീ ആയിരുന്നു..ഇന്ന് എല്ലാതും ചിരിയിൽ ഒതുക്കി പൊട്ടിത്തെറിച്ചു നടക്കുമ്പോഴും ഞാൻ തിരയുന്നതും നിന്നെ തന്നെ ആണ്..
ഇന്ന് വെറുതെ,ചിതലരിച്ചു തുടങ്ങിയ പഴയ പുസ്തകത്താളിൽ ഞാൻ എന്തോ തിരഞ്ഞു.കൈയിൽ തടഞ്ഞത്,ചിതലരിക്കാത്ത ഒരു ഓർമച്ചെപ്പാണ്.അത് എനിക്ക് തന്നത് നീയും..അതിൽ നിറയെ നമ്മൾ ചിരിച്ചു കളിച്ചു നടന്ന കാലത്തിന്റെ വളപ്പൊട്ടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.പൊട്ടിച്ചിരികൾ മുഴങ്ങി കേട്ട ആ വരാന്തകളുടെ ഓർമ്മകളും ,സങ്കല്പങ്ങളായി നീ പറഞ്ഞു തീർത്ത ഭ്രാന്തുകളും,നിൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞ സ്നേഹവും ആയിരുന്നു.പിന്നെ നിൻ്റെ പിന്നീട് എൻ്റെയും പ്രിയപ്പെട്ട ചെമ്പനീർ പൂവുകളും..
അന്നും,പറയാൻ പിന്നെയും എന്തൊക്കയോ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്നു...ഇന്നും..!!പക്ഷേ മൗനം നമുക്കിടയിൽ വളരെ അധികം വളർന്നിരിക്കുന്നു.ഇല്ല,ആ കണ്ണികൾ അടർത്തി മാറ്റി പഴയ നീ ആവാൻ നിനക്കിനി കഴിയില്ല..പഴയ ഞാൻ ആവാൻ എനിക്കും..എവിടെയോ കുറെ അവശേഷിപ്പുകൾ ബാക്കി ഉണ്ട്,കാലം മറന്നുവച്ച കുറെ ഓർമ്മത്തുണ്ടുകൾ..
എല്ലാം വാരിക്കൂട്ടി വീണ്ടും പതിവ് പണികളിലേക്കു.."അല്ലെങ്കിലും ഇതൊക്കെ ഓർക്കാം എന്നലാതെ വേറെ കാര്യം ഒന്നുമില്ലലോ.ചിലനേരത്തു ഓർമകളും ശാപം തന്നെ ആണ്..ആവശ്യമില്ലാതെ കുത്തി നോവിക്കാൻ.."ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിക്കാൻ നോക്കീട്ടും മനസ്സ് കേൾക്കുന്നില്ല..പുറത്തു മഴ നേർത്തു പൊടിയുന്നു..പിന്നെ തീവ്രത കൂടി പെരുമഴ ആകുന്നു..മനസ്സിലെ ചിന്തകളും..നിൻ്റെ ആ അട്ടഹാസം ഇപ്പോഴും കാതിൽ മുഴങ്ങുന്നു...അകത്തളങ്ങളിലും ..ഇടയ്ക്കു തോന്നും,ഈ പെരുമഴയത്തു മുഴങ്ങുന്ന ഇടി നിൻ്റെ പൊട്ടിച്ചിരി തന്നെ അല്ലേ എന്ന് ...സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ ഇടനാഴിയിൽ ഇരുന്നു നീ സങ്കല്പങ്ങൾ നെയ്തു കൂട്ടുന്നുണ്ടാവും അല്ലെ?കഥകൾ പറഞ്ഞും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചും നീ അവിടെ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുണ്ടാവും അല്ലേ? നിന്റെ ഓർമകളിൽ കൂടി ഞാനും...പറഞ്ഞതും പറയാതെ പറഞ്ഞതുമായ ആയിരം കഥകൾക്കിടയിൽ പറയാൻ മറന്നു പോയ ചില വാക്കുകളെ തേടുന്നു ഇന്ന് ഞാൻ..
നീ പോയതിൽ പിന്നെ പൂത്തുലയാൻ മറന്ന എൻ്റെ ചെമ്പനീർ പൂവുകളും..ഞാനും..നിൻ്റെ ഓർമകളും..
സവി....
അപ്രതീക്ഷിതമായി ഇത്തവണ എൻ്റെ അരികിലേക്ക് പഴയ ഒരു സുഹൃത്ത് കൂടി എത്തി.വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം അവളെ കണ്ടപ്പോ സന്തോഷം അമ്പരപ്പ്,പിന്നെ അങ്ങനെ എന്തൊക്കയോ...നീട്ടിപരത്തി പേര് വിളിച്ചും പരസ്പരം ആദ്യ കാഴ്ചയിൽ തോന്നിയ മാറ്റങ്ങളുടെ കെട്ടഴിച്ചും പരിസരം മറന്നു ഒരു ബഹളം..പിന്നെ കല്യാണം, ജോലി,കുടുംബം ചർച്ചകൾ...ഒടുവിൽ എത്തി ചേർന്നത് ഭൂതകാലത്തിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ തന്നെ..പഴയ ക്ലാസ്സ്‌റൂം,ടീച്ചേഴ്‌സ് ,ഫ്രണ്ട്‌സ് ഇരട്ടപ്പേരുകൾ,ആഘോഷങ്ങൾ...ചില പ്രിയപ്പെട്ട പേരുകൾ..പറഞ്ഞിട്ടും പറഞ്ഞിട്ടും തീരാത്ത കഥകൾ..ചിരിച്ചും,പരിഭവിച്ചും കണ്ണീരണിഞ്ഞും പഴയ കുട്ടികളായി...ഒരു കൊളുത്തിവേലിവോടെ യാത്ര പറഞ്ഞു തീർന്നപ്പോഴും മനസ്സ് കൂടെ ഇല്ലാത്ത പോലെ..തിരക്കുകളോ,ജോലിയോ,വീടോ ഒന്നും മനസ്സിൽ വരുന്നില്ല.ഉള്ളത് പഴയ ആ വരാന്തയും,ക്ലാസ്റൂമും പിന്നെ കുറെ മുഖങ്ങളും മാത്രം.പ്രിയപ്പെട്ട കുറച്ചു മുഖങ്ങൾ...!
വീട്ടിലെത്തിട്ടും പതിവ് ജോലികളിലേക്കു പോയില്ല..പഴയ ഫോട്ടോഗ്രാഫ്സും അതിലും പ്രിയപ്പെട്ട ഓട്ടോഗ്രാഫ്സും തപ്പി എടുത്തു.ഓരോ താളും ഓരോ കഥകളായി.അതിൽ എല്ലാം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു നിന്റെ പേര്.കണ്ണ് നിറയുമ്പോഴും ചിരിക്കാൻ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത് നീ ആയിരുന്നു.തനിച്ചിരിക്കാൻ വിടാതെ ബഹളങ്ങളിലേക്കു എന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ടുപോയതും നീ ആയിരുന്നു..ഇന്ന് എല്ലാതും ചിരിയിൽ ഒതുക്കി പൊട്ടിത്തെറിച്ചു നടക്കുമ്പോഴും ഞാൻ തിരയുന്നതും നിന്നെ തന്നെ ആണ്..
ഇന്ന് വെറുതെ,ചിതലരിച്ചു തുടങ്ങിയ പഴയ പുസ്തകത്താളിൽ ഞാൻ എന്തോ തിരഞ്ഞു.കൈയിൽ തടഞ്ഞത്,ചിതലരിക്കാത്ത ഒരു ഓർമച്ചെപ്പാണ്.അത് എനിക്ക് തന്നത് നീയും..അതിൽ നിറയെ നമ്മൾ ചിരിച്ചു കളിച്ചു നടന്ന കാലത്തിന്റെ വളപ്പൊട്ടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.പൊട്ടിച്ചിരികൾ മുഴങ്ങി കേട്ട ആ വരാന്തകളുടെ ഓർമ്മകളും ,സങ്കല്പങ്ങളായി നീ പറഞ്ഞു തീർത്ത ഭ്രാന്തുകളും,നിൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞ സ്നേഹവും ആയിരുന്നു.പിന്നെ നിൻ്റെ പിന്നീട് എൻ്റെയും പ്രിയപ്പെട്ട ചെമ്പനീർ പൂവുകളും..
അന്നും,പറയാൻ പിന്നെയും എന്തൊക്കയോ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്നു...ഇന്നും..!!പക്ഷേ മൗനം നമുക്കിടയിൽ വളരെ അധികം വളർന്നിരിക്കുന്നു.ഇല്ല,ആ കണ്ണികൾ അടർത്തി മാറ്റി പഴയ നീ ആവാൻ നിനക്കിനി കഴിയില്ല..പഴയ ഞാൻ ആവാൻ എനിക്കും..എവിടെയോ കുറെ അവശേഷിപ്പുകൾ ബാക്കി ഉണ്ട്,കാലം മറന്നുവച്ച കുറെ ഓർമ്മത്തുണ്ടുകൾ..
എല്ലാം വാരിക്കൂട്ടി വീണ്ടും പതിവ് പണികളിലേക്കു.."അല്ലെങ്കിലും ഇതൊക്കെ ഓർക്കാം എന്നലാതെ വേറെ കാര്യം ഒന്നുമില്ലലോ.ചിലനേരത്തു ഓർമകളും ശാപം തന്നെ ആണ്..ആവശ്യമില്ലാതെ കുത്തി നോവിക്കാൻ.."ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിക്കാൻ നോക്കീട്ടും മനസ്സ് കേൾക്കുന്നില്ല..പുറത്തു മഴ നേർത്തു പൊടിയുന്നു..പിന്നെ തീവ്രത കൂടി പെരുമഴ ആകുന്നു..മനസ്സിലെ ചിന്തകളും..നിൻ്റെ ആ അട്ടഹാസം ഇപ്പോഴും കാതിൽ മുഴങ്ങുന്നു...അകത്തളങ്ങളിലും ..ഇടയ്ക്കു തോന്നും,ഈ പെരുമഴയത്തു മുഴങ്ങുന്ന ഇടി നിൻ്റെ പൊട്ടിച്ചിരി തന്നെ അല്ലേ എന്ന് ...സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ ഇടനാഴിയിൽ ഇരുന്നു നീ സങ്കല്പങ്ങൾ നെയ്തു കൂട്ടുന്നുണ്ടാവും അല്ലെ?കഥകൾ പറഞ്ഞും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചും നീ അവിടെ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുണ്ടാവും അല്ലേ? നിന്റെ ഓർമകളിൽ കൂടി ഞാനും...പറഞ്ഞതും പറയാതെ പറഞ്ഞതുമായ ആയിരം കഥകൾക്കിടയിൽ പറയാൻ മറന്നു പോയ ചില വാക്കുകളെ തേടുന്നു ഇന്ന് ഞാൻ..
നീ പോയതിൽ പിന്നെ പൂത്തുലയാൻ മറന്ന എൻ്റെ ചെമ്പനീർ പൂവുകളും..ഞാനും..നിൻ്റെ ഓർമകളും..
സവി....
