ചില ചിന്തകൾ - എന്റെ ഭ്രാന്തൻ ചിന്തകൾ!

നിശബ്ദതയെക്കാൾ വലിയൊരു മറുപടിയില്ലത്രേ.. എത്രയോ തവണ യോജിച്ച കാര്യം തന്നെയാണ്. മിണ്ടാതെ ഇരുന്നിട്ടുണ്ട്, മനസ്സിൽ ചില നീറ്റലുകൾ പൊടിയുമ്പോൾ..
ചില സ്വപ്നങ്ങളിൽ നമ്മൾക്ക് ഒരുപാട് അടുപ്പമുള്ളവർ അതിഥികളായ് എത്താറില്ലേ.. ചിലർ നമ്മൾ എന്നും മിണ്ടുന്നവർ, ചാറ്റ് ബോക്സിൽ യുദ്ധം ചെയ്യുന്നവർ, മറ്റു ചിലരെ നേരിട്ടു കണ്ടിട്ടും സംസാരിച്ചിട്ടും എന്തിന്, ഒരു ഫോൺ വിളിയും മെസേജും പോലും ഇല്ലാതായിട്ട് കാലങ്ങളായ് കാണും. എന്നിട്ടും സ്വപ്നങ്ങളിൽ നമ്മൾ വാതോരാതെ സംസാരിക്കും, പിണങ്ങും, ചേർന്നു നിൽക്കും, യാത്ര പോവും... ഉറക്കം വിട്ടുണരുമ്പോൾ ഒരുപാടവരെയങ്ങ് മിസ്സ് ചെയ്യും.എന്നാലും ഒരു ഫോൺ വിളിച്ചു നോക്കാൻ നമ്മൾ മടിക്കും. പിന്നെയാവാം എന്ന് വെറുതേ തിരക്കഭിനയിക്കും.  എന്നിട്ട്,നമ്മൾ കാത്തിരിക്കും മറ്റൊരു സ്വപ്നത്തിൽ വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടാൻ.
 ഒരു ദിവസം ഉറക്കം വിട്ടു എണീക്കുമ്പോൾ, അവരിനിയില്ല എന്നറിയുമ്പോൾ, നമ്മൾ നമ്മളെ തന്നെ മറന്നു പോവും.. ചിലപ്പോൾ ഉറക്കേ കരയും, ചിലപ്പോൾ കണ്ണീർ നനവു പടരും. വാക്കുകൾക്കായ് നാം പരതും, തൊണ്ടയിൽ എന്തോ ഇങ്ങനെ തടഞ്ഞു നിൽക്കും.. ഒരിക്കൽ കൂടി കാണാൻ വെറുതേ ആശിക്കും.
ഗാലറിയിലെ ഫോട്ടോ തപ്പിയെടുക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു തിളക്കം തോന്നും. പഴയ നിമിഷങ്ങൾ മനസ്സിലിങ്ങനെ ഓടി നടക്കും. നീരസത്തോടെ, തെല്ലൊരു മടുപ്പോടെ, പണ്ടു വായിച്ചിട്ടും മറുപടി
കൊടുക്കാതിരുന്ന മെസേജുകളിലേക്ക് കണ്ണു പോകും.അവ്യക്തമായ കാഴ്ച്ചകളും ശൂന്യതയും ചുറ്റും പടരും. ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞ ' തിരക്കുകൾ ' നമ്മേ തിരക്കി വരാതാകും.ഇനിയൊരിക്കലും നമ്മേ തേടിയെത്താത്ത ആ ശബ്ദത്തെ നാം ഒത്തിരിയങ്ങ് സ്നേഹിക്കും.
ആ നിശബ്ദതയും ഒരു മറുപടിയാണ്. മറന്നു വച്ചതിനുള്ള മറുപടി.
ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളുമില്ലാതെ കാലം മുന്നോട്ടു പോയ്ക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.. നമ്മളും !!!

സവിത രേണു.

ഓർമ്മപെയ്ത്ത്..

ചില നേരങ്ങളുണ്ട്, ...നിറഞ്ഞു വരുന്ന കണ്ണുകളെ മറച്ചു വച്ചു കൊണ്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കേണ്ട നേരങ്ങൾ.. ചുറ്റുമുള്ള കാഴ്ചകളിൽ കണ്ണോടിക്കുമ്പോഴും മനസ്സ്, ഒപ്പം വരാൻ കൂട്ടാക്കാത്ത നേരങ്ങൾ.
ചില മുറിവുകളിൽ കൈ തട്ടുമ്പോൾ വേദനയ്ക്കപ്പുറം പൊന്തി വരുന്ന ഒരു നീറ്റലില്ലേ... അത്തരം പിടികിട്ടാത്ത ഏതോ മുറിവിലും നീറ്റലിലുമായി പിടയുന്നുണ്ട് മനസ്സ്..!

ആകാശത്തോളം സ്നേഹം നൽകി, അത്ര തന്നെ സ്ഥാനവും നൽകി ഞാൻ ചേർത്തുവച്ച പലതും.. ഇന്ന്, അത്രത്തോളം അകലത്തിലേക്ക് പോയിരിക്കുന്നു. ഓർത്തിരിക്കുന്നതിലും എളുപ്പം മറന്നു വയ്ക്കലാണെന്ന് കാലം വീണ്ടും തെളിയിക്കുന്നു. തിരക്കിൽ നിന്നും തിരക്കിലേക്കുള്ള യാത്രയിലാണത്രേ പലരും പലതും മറന്നു തുടങ്ങുന്നത്.ഈ തിരക്കുകൾ അന്യമായതു കൊണ്ടാവാം ഓർമ്മകളുടെ പെരുമഴ എനിക്കു ചുറ്റും പെയ്തിറങ്ങുന്നത്.

വാക്കുകൾക്കതീതമായ് ചങ്കിൽ എന്തോ വേദനയോടെ തടഞ്ഞു നിന്നിട്ടുണ്ടോ? നെഞ്ചിനകത്തു സൂചിമുന പോലെ എന്തോ തറച്ചു നിന്നിട്ടുണ്ടോ? എത്ര വിലക്കിട്ടും, കണ്ണുകൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ? ഒരുപാടങ്ങ് ദേഷ്യപ്പെട്ട് ഒടുവിൽ ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലിൽ സ്വയം തളർന്ന് വീണുപോയിട്ടുണ്ടോ?
ഒരിക്കൽ എങ്കിലും ഇത്തരം നീറ്റലുകൾ നമ്മളെ തേടി വന്നിട്ടില്ലേ, ഒരു ചിരിയിലോ ഇല്ല എന്നൊരു ഉത്തരത്തിലോ ഒരു പക്ഷേ നമ്മൾ മറച്ചുവയ്ക്കുന്ന ചില ഓർമ്മകൾ !! സ്വയം ആരെന്നും എന്തെന്നും തിരിച്ചറിയുന്ന നേരങ്ങൾ! എപ്പോഴോക്കെയോ ഒന്നുമല്ലായിരുന്നു എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന നിമിഷങ്ങൾ..!!

മനസ്സിന്റെ ഇരുണ്ട ഒളിയിടങ്ങളിൽ ഓർമ്മകൾ ആർത്തലച്ചു പെയ്യുന്നുണ്ട്.. ഒന്നുമില്ലാ എന്ന പതിവു മറുപടി പറഞ്ഞ്, പുറത്തെ മഴക്കാഴ്ചകളിലേക്ക് നോക്കി ഞാനും നിൽക്കുന്നുണ്ട്..!!

സവിത മനസിജൻ.