നിശബ്ദതയെക്കാൾ വലിയൊരു മറുപടിയില്ലത്രേ.. എത്രയോ തവണ യോജിച്ച കാര്യം തന്നെയാണ്. മിണ്ടാതെ ഇരുന്നിട്ടുണ്ട്, മനസ്സിൽ ചില നീറ്റലുകൾ പൊടിയുമ്പോൾ..
ചില സ്വപ്നങ്ങളിൽ നമ്മൾക്ക് ഒരുപാട് അടുപ്പമുള്ളവർ അതിഥികളായ് എത്താറില്ലേ.. ചിലർ നമ്മൾ എന്നും മിണ്ടുന്നവർ, ചാറ്റ് ബോക്സിൽ യുദ്ധം ചെയ്യുന്നവർ, മറ്റു ചിലരെ നേരിട്ടു കണ്ടിട്ടും സംസാരിച്ചിട്ടും എന്തിന്, ഒരു ഫോൺ വിളിയും മെസേജും പോലും ഇല്ലാതായിട്ട് കാലങ്ങളായ് കാണും. എന്നിട്ടും സ്വപ്നങ്ങളിൽ നമ്മൾ വാതോരാതെ സംസാരിക്കും, പിണങ്ങും, ചേർന്നു നിൽക്കും, യാത്ര പോവും... ഉറക്കം വിട്ടുണരുമ്പോൾ ഒരുപാടവരെയങ്ങ് മിസ്സ് ചെയ്യും.എന്നാലും ഒരു ഫോൺ വിളിച്ചു നോക്കാൻ നമ്മൾ മടിക്കും. പിന്നെയാവാം എന്ന് വെറുതേ തിരക്കഭിനയിക്കും. എന്നിട്ട്,നമ്മൾ കാത്തിരിക്കും മറ്റൊരു സ്വപ്നത്തിൽ വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടാൻ.
ഒരു ദിവസം ഉറക്കം വിട്ടു എണീക്കുമ്പോൾ, അവരിനിയില്ല എന്നറിയുമ്പോൾ, നമ്മൾ നമ്മളെ തന്നെ മറന്നു പോവും.. ചിലപ്പോൾ ഉറക്കേ കരയും, ചിലപ്പോൾ കണ്ണീർ നനവു പടരും. വാക്കുകൾക്കായ് നാം പരതും, തൊണ്ടയിൽ എന്തോ ഇങ്ങനെ തടഞ്ഞു നിൽക്കും.. ഒരിക്കൽ കൂടി കാണാൻ വെറുതേ ആശിക്കും.
ഗാലറിയിലെ ഫോട്ടോ തപ്പിയെടുക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു തിളക്കം തോന്നും. പഴയ നിമിഷങ്ങൾ മനസ്സിലിങ്ങനെ ഓടി നടക്കും. നീരസത്തോടെ, തെല്ലൊരു മടുപ്പോടെ, പണ്ടു വായിച്ചിട്ടും മറുപടി
കൊടുക്കാതിരുന്ന മെസേജുകളിലേക്ക് കണ്ണു പോകും.അവ്യക്തമായ കാഴ്ച്ചകളും ശൂന്യതയും ചുറ്റും പടരും. ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞ ' തിരക്കുകൾ ' നമ്മേ തിരക്കി വരാതാകും.ഇനിയൊരിക്കലും നമ്മേ തേടിയെത്താത്ത ആ ശബ്ദത്തെ നാം ഒത്തിരിയങ്ങ് സ്നേഹിക്കും.
ആ നിശബ്ദതയും ഒരു മറുപടിയാണ്. മറന്നു വച്ചതിനുള്ള മറുപടി.
ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളുമില്ലാതെ കാലം മുന്നോട്ടു പോയ്ക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.. നമ്മളും !!!
സവിത രേണു.
ചില സ്വപ്നങ്ങളിൽ നമ്മൾക്ക് ഒരുപാട് അടുപ്പമുള്ളവർ അതിഥികളായ് എത്താറില്ലേ.. ചിലർ നമ്മൾ എന്നും മിണ്ടുന്നവർ, ചാറ്റ് ബോക്സിൽ യുദ്ധം ചെയ്യുന്നവർ, മറ്റു ചിലരെ നേരിട്ടു കണ്ടിട്ടും സംസാരിച്ചിട്ടും എന്തിന്, ഒരു ഫോൺ വിളിയും മെസേജും പോലും ഇല്ലാതായിട്ട് കാലങ്ങളായ് കാണും. എന്നിട്ടും സ്വപ്നങ്ങളിൽ നമ്മൾ വാതോരാതെ സംസാരിക്കും, പിണങ്ങും, ചേർന്നു നിൽക്കും, യാത്ര പോവും... ഉറക്കം വിട്ടുണരുമ്പോൾ ഒരുപാടവരെയങ്ങ് മിസ്സ് ചെയ്യും.എന്നാലും ഒരു ഫോൺ വിളിച്ചു നോക്കാൻ നമ്മൾ മടിക്കും. പിന്നെയാവാം എന്ന് വെറുതേ തിരക്കഭിനയിക്കും. എന്നിട്ട്,നമ്മൾ കാത്തിരിക്കും മറ്റൊരു സ്വപ്നത്തിൽ വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടാൻ.
ഒരു ദിവസം ഉറക്കം വിട്ടു എണീക്കുമ്പോൾ, അവരിനിയില്ല എന്നറിയുമ്പോൾ, നമ്മൾ നമ്മളെ തന്നെ മറന്നു പോവും.. ചിലപ്പോൾ ഉറക്കേ കരയും, ചിലപ്പോൾ കണ്ണീർ നനവു പടരും. വാക്കുകൾക്കായ് നാം പരതും, തൊണ്ടയിൽ എന്തോ ഇങ്ങനെ തടഞ്ഞു നിൽക്കും.. ഒരിക്കൽ കൂടി കാണാൻ വെറുതേ ആശിക്കും.
ഗാലറിയിലെ ഫോട്ടോ തപ്പിയെടുക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു തിളക്കം തോന്നും. പഴയ നിമിഷങ്ങൾ മനസ്സിലിങ്ങനെ ഓടി നടക്കും. നീരസത്തോടെ, തെല്ലൊരു മടുപ്പോടെ, പണ്ടു വായിച്ചിട്ടും മറുപടി
കൊടുക്കാതിരുന്ന മെസേജുകളിലേക്ക് കണ്ണു പോകും.അവ്യക്തമായ കാഴ്ച്ചകളും ശൂന്യതയും ചുറ്റും പടരും. ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞ ' തിരക്കുകൾ ' നമ്മേ തിരക്കി വരാതാകും.ഇനിയൊരിക്കലും നമ്മേ തേടിയെത്താത്ത ആ ശബ്ദത്തെ നാം ഒത്തിരിയങ്ങ് സ്നേഹിക്കും.
ആ നിശബ്ദതയും ഒരു മറുപടിയാണ്. മറന്നു വച്ചതിനുള്ള മറുപടി.
ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളുമില്ലാതെ കാലം മുന്നോട്ടു പോയ്ക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.. നമ്മളും !!!
സവിത രേണു.
